Devotioneel

Een devotioneel gebed waarin wordt gereflecteerd op het leven en het voorbeeld van Eric Liddell, door Marty Woods

Laten wij daarom, omringd door zo’n grote wolk van getuigen, ons ontdoen van alle overbodige last en van de zonde, die ons zo gemakkelijk en behendig verstrikt, en met volharding en daadkrachtigheid de wedloop lopen die voor ons ligt. Hebreeën 12:1

Ik kan me herinneren dat ik op 24-jarige leeftijd voor het eerst Chariots of Fire zag. Ik zat verbijsterd, geschokt in de bioscoop. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit geraakt werd door zo'n film. Ik verslond alles wat ik over Eric Liddell kon lezen. Ik wilde net als hij zijn - toen en nu.

100 jaar na zijn deelname aan de Spelen in Parijs, keren de Olympische Spelen terug naar Parijs. Terwijl ik dit schrijf, ben ik in Parijs. Het is donderdag de 11e^th van juli – de dag dat Eric Liddell, 100 jaar geleden, de gouden medaille won in de finale van de 400 meter.

Het was de race waaraan hij deelnam toen hij wist dat hij de 100 meter niet kon rennen, omdat de heats op zondag waren. Hij zei over het rennen van de 400 meter, 'De eerste 200 meter ren ik zo hard als ik kan, en de tweede 200 meter ren ik, met Gods hulp, nog harder.'

Een journalist beschreef Eric tijdens die race als 'voortgedreven door een goddelijke kracht.

Eric keerde als een held terug naar Schotland. Er kwamen grote menigten opdagen om hem te verwelkomen en er werden fanclubs voor tieners opgericht ter ere van hem.

Maar de roeping van God in zijn leven bleek sterker dan welke sportcarrière van beroemdheden dan ook. Hij keerde zijn rug naar deze verering om missionaris in China te worden. Toen hij aan de lange reis naar China begon, kwamen honderden weldoeners opdagen om hem uit te zwaaien. Zijn leven was een leven van gehoorzaamheid. Hij zei: Gehoorzaamheid aan Gods wil is het geheim van spirituele kennis en inzicht. Voor hem was gehoorzaamheid kostbaar. 

In 1941 riep de Britse regering haar burgers op om China te verlaten, omdat de situatie steeds gevaarlijker en onvoorspelbaarder werd.

Eric nam afscheid van zijn vrouw en kinderen en ze keerden terug naar Canada. Hij bleef gehoorzaam aan zijn roeping om te prediken voor de Chinezen in China. Hij werd een vader voor velen, ondanks dat hij er niet bij kon zijn om zijn eigen kinderen te verwekken.

Zijn vriend in het concentratiekamp beschreef Eric als: 'Het komt zelden voor dat iemand het geluk heeft een heilige te ontmoeten, maar hij kwam er wel het dichtst bij in de buurt van wie dan ook die ik ken.'

Niemand leek een slecht woord over hem te hebben gehad. Hij gaf zichzelf aan de mensen met wie hij samenwerkte.

Twee maanden voor de bevrijding van het kamp stierf hij aan een hersentumor. Terwijl hij zijn laatste adem uitblies, fluisterde hij: 'Het is volledige overgave. 

Chariots of Fire eindigt met zeven woorden: Toen Eric stierf, was heel Schotland in rouw. Mensen hadden grootsheid gezien en ervaren.

In de Schotse kerk in Parijs op de 6e^thOp 24 juli 2024, precies honderd jaar geleden, werd ter herdenking van de race die Liddell nooit heeft gelopen, een plaquette onthuld met de volgende woorden: Een legende. Een erfenis. Een inspiratie. Zijn nalatenschap en inspiratie waren zijn keuze voor principes boven persoonlijk gewin, waarbij hij zondagen verkoos boven de schijnwerpers. Hij leefde zijn leven als een man voor anderen. Erics leven is mijn mentor vanaf het graf. Ik hoor hem me aanmoedigen naast degenen grote wolk van getuigen.

Honderd jaar later wordt één enkele keuze die Eric maakte door miljoenen besproken, en inspireert honderdduizenden gelovigen over de hele wereld. Races worden gewonnen of verloren op het laatste stuk. Eric was trouw tot het einde. Dat wil ik. 

Ik heb geen formule om de race te winnen. Iedereen rent op zijn eigen manier, of op zijn eigen manier. En waar komt de kracht vandaan om de race tot een einde te zien komen? Van binnenuit. Jezus zei: 'Zie, het koninkrijk van God is in u. Als u mij met heel uw hart zoekt, zult u mij altijd vinden.' Als u zich toelegt op de liefde van Christus, dan is dat hoe u een rechte race rent.' Eric Liddell